Kim

Leven met het chronisch vermoeidheidsyndroom 

“Ik ben al jarenlang alleenstaande moeder,” begint ze rustig haar verhaal. “Mijn gezondheid is altijd al een uitdaging geweest vanwege mijn chronisch vermoeidheidssyndroom, maar na mijn scheiding werd het zwaarder. Mijn ex-partner was afwezig en liet ons in de steek. Plotseling stond ik er alleen voor met jonge kinderen die afhankelijk waren van mijn zorg. De combinatie van het opvoeden van mijn kinderen, het behouden van een fulltime baan en mijn slopende ziekte begon al snel zijn tol te eisen. Ik werd steeds vaker ziek. Mijn energieniveau daalde snel en ik kon nauwelijks nog de simpelste dagelijkse huishoudelijke taken bijhouden. Mijn lichaam schreeuwde om rust, maar mijn verantwoordelijkheden lieten mij dat niet toe.” Ze haalt even diep adem en gaat verder: “Uiteindelijk werd ik volledig arbeidsongeschikt verklaard. Dat voelde dubbel. Aan de ene kant was ik opgelucht omdat ik eindelijk de kans kreeg om meer rust te ervaren. Maar aan de andere kant wist ik dat mijn ziekte hiermee niet verdween.”  

Huishoudelijke hulp bracht ademruimte maar ook dilemma’s  

“Dankzij de huishoudelijke ondersteuning vanuit de Wmo kreeg ik weer wat lucht,” vertelt ze. De huishoudelijke hulp kwam zes uur in de maand, om de twee weken drie uur. Ze vervolgt: “Zij nam de taken over die voor mij te vermoeiend waren, zoals de badkamer schoonmaken en stofzuigen. Het was fijn dat deze taken gedaan werden zodat ik meer tijd kon doorbrengen met mijn kinderen.” Ondanks de hulp voelde het dubbel. “Ik hoopte dat ik het zelf kon, maar door mijn ziekte lukte het niet. Het voelde als falen dat ik niet eens in staat was om mijn badkamer goed schoon te maken.” 

De keuze om de huishoudelijke hulp stop te zetten 

“Mijn situatie veranderde na een tijdje. De kinderen werden ouder en zelfstandiger en mijn buurman bood bijvoorbeeld aan om mijn voortuin te onderhouden. Hierdoor viel een grote last van mijn schouders. Ik kocht onder andere een robotstofzuiger om het makkelijker te maken. Dit maakte een groot verschil en zo zocht ik zelf naar oplossingen voor in huis,” vertelt Kim enthousiast. Mijn keuze om de huishoudelijke hulp weer stop te zetten was niet moeilijk. “Ik vond het in het begin al moeilijk om het aan te nemen en steeds zie ik oudere mensen voor mij die het veel harder nodig hebben dan ik,” vertelt ze zichtbaar geëmotioneerd. “Toen ik dus de brief van de zorgverlener ontving over het personeelstekort, pakte ik direct de telefoon en diende ik een verzoek in om de hulp weer stop te zetten.” 

Je kunt meer dan dat je denkt! 

De huishoudelijke hulp staat nu een paar weken stop. “Ik ben bezig met het vinden van een ritme. Ik heb inmiddels dagelijkse routines om mijn energie te sparen. Alles draait om goed plannen en keuzes maken. Het plannen van iets onverwachts lukt mij niet. Het is soms een uitdaging, maar ik vind het fijn om weer zelfstandig dingen te kunnen doen en niet afhankelijk te hoeven zijn van een hulp. Met hoop en doorzettingsvermogen kom je enorm ver, want je kunt meer dan je zelf denkt!”  

*De naam van Kim is gefingeerd, haar echte naam is bekend bij de redactie